باسیلوس سوبتیلیس

باسیلوس سوبتیلیس گونه‌ای از جنس باسیلوس است که معمولاً در محیط‌های متنوعی از خاک گرفته تا دستگاه گوارش احشام و انسان یافت می‌شود.

این باکتری یک ارگانیسم گرم مثبت، میله‌ای شکل، اسپوردار (Spore) و بی‌هوازی اختیاری است که رایج‌ترین گونه باسیلوس ایزوله شده از نمونه‌های محیطی است.

این باکتری به طور گسترده به عنوان مدلی جهت افتراق و مهندسی سلولی در بیوتکنولوژی مورد مطالعه قرار گرفته است. این باکتری به عنوان باسیل یونجه یا باسیل علف نیز شناخته می‌شود زیرا در یونجه و انواع مختلف علف‌‌ها وجود دارد.

بیشترین مطالعه در مورد باکتری‌های گرم مثبت بر روی باسیلوس سوبتیلیس انجام شده است زیرا به عنوان یک ارگانیسم مدل در مطالعات مربوط به تکثیر و تبدیل کروموزوم باکتریایی مورد استفاده قرار گرفته است. به دلیل مقاومت در برابر سرما، گرما و ضدعفونی کننده‌های رایج، حضور این باکتری در همه جا تسهیل شده است.

بیشتر گونه‌های باسیلوس سوبتیلیس غیر بیماری‌زا هستند و با عفونت مرتبط نیستند، اما برخی از سویه‌ها با بیماری‌های نئوپلاستیک (Neoplastic) مانند پنومونی (Pneumonia) و باکتریمی (Bacteremia) کشنده، سپتیسمی (Septicemia) و عفونت تومورهای زیربغلی نکروزه در سرطان پستان مرتبط هستند. برخی از سویه‌ها نیز در بیماری‌های ناشی از غذا و موارد ماستیت (Mastitis) گاوی و سقط جنین گوسفندی نقش دارند.

باسیلوس سوبتیلیس برای اولین بار در سال 1835 توسط Ehernberg ایزوله شد. او این باکتری را Vibrio subtilis نامید، اما بعداً در سال 1872 توسط Cohn مجددا طبقه‌بندی و نام‌گذاری شد. نام گونه “subtilis” یک کلمه لاتین است که به معنای “لاغر” است که بیان کننده ساختار میله‌ای شکل و بلند این باکتری می‌باشد.

باسیلوس سوبتیلیس یک باکتری صنعتی ضروری در نظر گرفته می‌شود، زیرا به دلیل ترشح بهتر آنزیم‌ها توسط این باکتری، به طور گسترده در بیوتکنولوژی استفاده می‌شود. علاوه بر این، در صنایع غذایی به عنوان تقویت‌کننده طعم، شیرین کننده و در تهیه خوراک دام نیز استفاده می‌شود. باسیلوس سوبتیلیس بیشتر به دو زیرگونه طبقه‌بندی می‌شود: زیر گونه subtilis و زیر گونه spizizeni.

باسیلوس سوبتیلیس :

در دهه های اخیر با به کارگیری کودها و آفت کش های معدنی علی رغم دستیابی به افزایش باردهی محصولات کشاورزی، شاهد افزایش مشکلات زیست محیطی و ظهور مقاومت به بیمارگرها بوده ایم. در سال های گذشته نیاز برای استفاده از تکنولوژی های میکروبی دوستدار محیط زیست مانند استفاده از باکتری های افزایش دهنده رشد گیاه ( PGPR ) افزایش یافته است. این باکتری ها نقش مهمی در نگهداری محصولات و سلامت خاک از طریق مکانیسم های چند منظوره ایفا می کنند که شامل: جذب مواد غذایی، جلوگیری از بیمارگرهای گیاهی، القاء مقاومت در گیاه میزبان و تحریک رشد گیاه می باشد. باکتری تشکیل دهنده اسپور باسیلوس دارای مزایایی جهت کاربرد آنها در مدیریت آفات یا بیماری های گیاهی است. چندین محصول مبتنی بر باسیلوس به عنوان آفت کش، قارچ کش و کود زیستی فرموله شده اند. گونه B. thuringiensis بدلیل تولید دلتا اندوتوکسین ها در حین اسپورزایی، به میزان زیادی برای کنترل حشرات آفت مهم درکشاورزی، جنگلداری و پزشکی استفاده شده است. مکانیسم اصلی گونه های بیوکنترل باسیلوس برای مقابله با بیماری های گیاهی آنتاگونیسم می باشد که عمدتا از طریق تولید آنزیم های تجزیه کننده دیواره سلولی و آنتی بیوتیک های لیپوپپتیدی می باشد. ویژگی کودهی زیستی باسیلوس ها، قابلیت دسترسی به ترکیبات ضروری برای گیاه میزبان را بهبود می بخشد. بدین ترتیب، محصولات مبتنی بر باسیلوس پتانسیل زیادی برای استفاده در سیستم های مدیریت تلفیقی آفات ( IPM ) جهت افزایش رشد گیاه دارا می باشند.

مزایای استفاده از این سویه از باکتری باسیلوس سوبتیلیس :

1- این محصول قابل استفاده برای تمامی گیاهان بوده 

2- باعث افزایش گلدهی و بهبود تشکلیل میوه می شود 

3- این سویه باکتری مقاورم به شوری است

4- باعث جلوگیری از بیماریهای قارچی خاکزاد

5- کمک به حلالیت و جذب فسفر

6- تولید سیدورفورهایی جهت جذب بیشتر آهن

7- باعث تسریع جوانه زنی بذر ، افزایش رشد ریشه و شاخساره میشود 

8- تثبیت نیتروژن 

9- اثر مطلوب این کالا بر شاخص های رشدی سیستم ریشه و شاخساره در کشت های هیدروپونیک بسیار چشمگیر است

10- کمک به بهبود گیاه بعد از شرایط تنش زا با تولبد ترکیبات آلی فرار 

11- کاهش اثرات ناشی از تنش شوری و خشکی

   نظرات

دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید مدیر سایت در وب سایت منتشر خواهد شد.
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

نمایش مشخصات من